İl doğal açıdan; kuzey ve kuzeydoğudan Demirci dağları ve uzantıları, doğudan Kula-Gördes-Uşak platoları, güneyden Bozdağlar, batıdan Spil dağı, Yamanlar dağı uzantıları, Menemen boğazı ve Yunt dağı uzantılarıyla sınırlanmış durumdadır.
Manisa il alanının çok büyük bir bölümü Gediz Havzası içinde kalır. Yalnızca Soma ve Kırkağaç yöreleri ile Yunt Dağının batısındaki kesimler Ege Havzasına girmektedir. Türkiye’nin Batı kesiminde, Ege Denizi’ne dikey olarak uzanan dağ sıraları arasında kalan il topraklarında birbirinden kesin çizgilerle ayrılabilen üç değişik yeryüzü şekli vardır. Bunlar dağlık ve sarp alanlar, ilin doğu, güney ve kuzeyinde, doğu-batı yönünde uzanan düzenli sıralar oluşturur. Batıya gidildikçe yükselti azalır.
Manisa’da dağların ovaları çevreleyen uzantıları tepelik ve dalgalı kesimleri oluşturmaktadır. Genellikle neojen yaşlı, kireç ve çakılca zengin madenlerden oluşan bu kesimler geniş alanlar kaplamaktadır. Bu kesimde platolar dizilmiştir. Tepelik ve dalgalı kesimlerde buralardaki madenlerin birbirleriyle bağlantısı zayıf olduğundan çok aşınma vardır. Çoğu yerde, doğal örtüyü oluşturan fundalıklar tarla açmak amacıyla yok edilmiş ve toprakta önemli ölçüde aşınmalar olmuştur. Yan dereler, ovalara yakın yerlerde büyük zararlar vererek toprakların verimsizleşmesine neden olmuşlardır.
Manisa ili; Gediz Havzasının % 73 ünü kaplamaktadır. Manisa ilinde, yeryüzü şekillerinin bütün biçimlerine rastlanmaktadır. Ama ilin alanının % 54’ ünü kaplayan dağlar ağırlıktadır. Bunu % 27,8’i ile platolar ve % 17.9’u ile ovalar izler (Manisa İl Çevre Durum Raporu, 2008).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder